دعای ۲۹ صحیفه سجادیه

دعای ۲۹ صحیفه سجادیه

دعای امام سجاد (ع) وقتی روزی بر او تنگ می شد

۱- بارالها! تو ما را در ارزاق و روزیهایمان به نوعی سوءظن و در زندگیهایمان ما را به درازی آمال و آرزو امتحان کردی تا آنجا که روزیهای خود را از روزیخوارانت خواهش و طلب کردیم و در آرزوهایمان به عمر بلند سالخوردگان طمع نمودیم

۲- پس بر محمد و آل او درود فرست و ما را یقینی صادق مرحمت کن که بدان سبب از موونه و رنج جستجو آسوده مان کنی و ما را بسنده باشد و اطمینان خالصی عنایت کن تا بدان وسیله از شدت و سختی رنج معافمان فرمایی

۳- و چنان کن که آن وعده ای را که در وحی خویش بدان تصریح کرده ای و در پی اش سوگند یاد نموده ای ما را از اهتمام بازدارد ، اهتمام به رزقی که خود متکفل رسانیدن آن شده ای و مانع پریشانی خاطری ما باشد نسبت به رزقی که متعهد گشته ای که خود رسانیدن آن را بسنده باشی

۴- پس خود فرمودی و قول سخن تو حق و راست ترین سخن هاست و سوگند خورده ای و سوگند تو نیکوترین و با وفاترین سوگندهاست که (روزی شما و   هر چه بدان وعده شده اید در آسمان می باشد) و سپس فرموده ای (پس سوگند به پروردگار آسمان و زمین که آن راست است و حق، همانگونه که شما سخن می گویید)




|
امتیاز مطلب : 30
|
تعداد امتیازدهندگان : 6
|
مجموع امتیاز : 6
نویسنده : درویشی
تاریخ : چهار شنبه 17 دی 1399
مطالب مرتبط با این پست